วันพฤหัสบดีที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2555

ยาแก้กลุ้ม (ตอนที่ 1)

"ในยามฉุกเฉินของชีวิตที่จะยังมีต่อไปในวันข้างหน้านั้น หากเราเตรียมยาแก้กลุ้มไว้ก่อนบ้างก็คงจะไม่ถึงกับเสียหายแต่อย่างไร" เพราะศรัทธาที่มี หนังสือเล่มนี้จึงเกิด (ที่มา: อนุสรณ์ 72 พรรษา ภูมิพลมหาราช 1 - 30 เมษายน 2542 จังหวัดกาญจนบุรี)


ความพอใจทำให้หมดปัญหา
เมื่อหากว่าเราพอแล้ว...
สิ่งต่างๆ มันก็หมดค่า หมดราคา
เวลาเรารับประทานอาหาร
แม้อาหารจะเอร็ดอร่อยอย่างไร
เมื่อมันมีเกินที่เราต้องการแล้ว...
อาหารที่เรารับประทาน...มันก็หมดราคา
ไม่เหมือนที่เรารับประทานเวลาที่เราหิว
อันนั้นก็จะเอา... อันนี้ก็จะเอา
มีราคาไปหมดเสียทุกอย่าง
เพราะความหิวมีอยู่... ความอยากมีอยู่
ความต้องการยังมีอยู่... ความเป็นเราเป็นเขามีอยู่
มันก็มีปัญหาอยู่ตลอดเวลา
แต่เมื่อเราทำใจให้รู้จักพอแล้ว... มันก็หมดปัญหา


"ยิ้มแย้มแจ่มใส
เห็นใครทักก่อน"
นี่คือ..............
วิธีสร้างเสน่ห์แบบง่ายๆ
แต่ได้ผลมาก

ทุกชีวิตย่อมมีปัญหา
ปัญหามีมาให้แก้
ไม่ใช่มีมาให้กลุ้ม
การแก้ปัญหา
เป็นหน้าที่ของชีวิต

บางคน
มีวัตถุอำนวยความสะดวกมาก
แต่ยังหาความสุข ไม่ได้
บางคน
มีวัตถุอำนวยความสะดวกไม่มาก
แต่มีความสุขได้
สุขหรือไม่สุข
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัตถุอำนวยความสะดวก
แต่ขึ้นอยู่กับจิตใจ
ที่มองเห็นความจริงของโลกและชีวิต
จนสามารถปล่อยวางคลายความยึดมั่นได้

การให้อภัย ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
แต่การแก้แค้น ต้องลงทุนมาก

เวลาก็เป็นยารักษาความทุกข์
ถ้าเราปล่อยให้เวลาผ่านไป
ยิ่งนานเท่าไร ความทุกข์ยิ่งลดลง
และอาจหายไปได้ในที่สุด

การสะกิดคุ้ยเขี่ย
ความผิดพลาดของผู้อื่น
ปมด้อยของผู้อื่น
มีแต่จะทำให้เขาเสียใจ
และอาจทำให้เสียมิตร
ส่วนเราไม่ได้อะไรเลย

เรายังเคยเข้าใจผิดคนอื่น
ถ้าคนอื่นจะเข้าใจเราผิดบ้าง
ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไร
ทำไมต้องหมองเศร้า
ในเมื่อเราไม่ได้ผิดตามที่เขาเข้าใจ


อย่าโกรธฟุ่มเฟือย
อย่าโกรธจุกจิก
อย่าโกรธไม่เป็นเวล่ำเวลา
และอย่างโกรธมาก
จนเสียสุขภาพกาย สุขภาพจิต


คนที่ถูกนินทาด่าว่ามีอยู่ทั่วไป
ถ้าจะเพิ่มเราเป็นผู้ถูกนินทา
เข้าไปอีกสักคน
จะเป็นไรไป


การอ่านหนังสือนั้นดี
แต่การรู้จักเลือกอ่านหนังสือนั้นดีกว่า

การสำรวมระวังตนต้องมีอยู่เสมอ
ไม่ว่าอยู่คนเดียวหรือต่อหน้าผู้อื่น


ยิ้มมีอยู่ในตัวเราแล้วทุกคน
เพียงแต่เราจะนำออกมาใช้หรือไม่เท่านั้น


เราบังคับให้เขาดีต่อเราไม่ได้
แต่เราบังคับให้เราดีต่อเขาได้


การนินทาว่าร้ายเป็นเรื่องของเขา
การให้อภัยเป็นเรื่องของเรา


การชอบพูดถึงความดีของเขา
คือความดีของเรา
การชอบพูดถึงความไม่ดีของเขา
คือความไม่ดีของเรา


เราเข้าใจเขาผิด เรายังรู้สึกเสียใจ
เขาเข้าใจเราผิด ถึงเขาไม่พูด
เขาก็คงรู้สึกเสียใจบ้างเหมือนกัน


แท้ที่จริงแล้ว เรามีความทุกข์
คนอื่นเขาก็มีความทุกข์
เพียงแต่เขาไม่ได้บอก
ว่าเขามีความทุกข์
การมีความทุกข์
จึงเป็นเรื่องธรรมดาของคน


โทษคนอื่น
แก้ไขอะไรไม่ได้
โทษตัวเอง
แก้ไขได้


แก้ตัวไม่ได้ช่วยอะไร
แต่แก้ไขช่วยให้ดีขึ้น

คนรู้ธรรมะ ชอบเอาชนะคนอื่น
คนปฏิบัติธรรมะ ชอบเอาชนะตนเอง


แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แม้จะไม่ร่ำรวย
แม้จะไม่เด่นดัง แต่ถ้าได้มีชีวิตอยู่
อย่างไม่เบียดเบียนตนเอง
ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
และได้ทำประโยชน์ให้แก่สังคมบ้าง
ย่อมไม่เสียที ที่ได้เกิดมาเป็นคน


ตัวพยาบาทนี่น่ากลัวนัก สามารถทำลายตัวเราได้
ทำลายผู้อื่นได้ ต้องทำลายตัวพยาบาทเสียก่อน
ก่อนที่มันจะทำลายตัวเรา หรือทำลายผู้อื่น


ในโลกนี้ ที่เขาฉลาดกว่าเราก็มี โง่กว่าเราก็มี
รวกว่าเราก็มี จนกว่าเราก็มี สวย หล่อกว่าเราก็มี
ขี้เหร่กว่าเราก็มี ฉะนั้น อย่าเย่อหยิ่งทะนงตน
หรือโศกเศร้าเสียใจไปเลย


ไอ้ตัวโกรธไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา
มันจะเข้ามาตอนที่เราเผลอเท่านั้น
ถ้าเรามีสติระมัดระวังอยู่เสมอ
ไอ้ตัวโกรธก็เข้ามาไม่ได้


การนอนหลับเป็นการพักกาย
การทำสมาธิเป็นการพักใจ
คนส่วนมากพักแต่กาย
ไม่ค่อยได้พักใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น